10 Ocak 2009 Cumartesi

Ağlama vakti









Ruhumun boğazında bir el!
Şehrin tenhasından bir ses: çağırır beni; gel!
Ne kimse görsün beni, ne kimseyi göreyim!
Vakit ağlama vakti! Çağırana gideyim.
İndireyim başını, gecenin sinesine
Karışsın hıçkırığım, yağan yağmur sesine,
Gökte buluta inat, aksın gözümden yaşlar.
Şu an benim tek dostum; kaldırımdaki taşlar.

Hiç yorum yok: